کتاب حاضر که توسط مترجمان ترجمه شده است، از جمله کتاب‌هایی است که سبک‌شناسی جزء عم جزء یا جزء سی‌ام قرآن کریم را بررسی کرده است. این کتاب تلاش می‌کند در لایه‌های مختلف زبانی: ترکیبی، بلاغی، آوایی و لغوی تکنیک‌های قرآن را بررسی و معناشناسی کند. برای مثال، زمانی که در لایه بلاغی سخن از مجاز مرسل است به بررسی آن بر پایه بلاغت سنتی بسنده نمی‌کند بلکه آن را به عنوان ویژگی سبکی جزء سی -که آن را از دیگر جزءها متمایز می‌کند- بررسی و تحلیل می‌کند؛ ضمن اینکه معناشناسی آن‌ها را نیز مدنظر قرار می‌دهد و در این راستا از منابع کهن و منابع غربی به خوبی استفاده می‌کند.
در کنار آن، برخی از متون تفسیری را که حول محور این موضوع می‌چرخد، بررسی خواهد کرد و مباحثی را در سطوح مختلف معنایی، نحوی، تصویری، موزون (ریتمیک)، بلاغی و... مطرح می‌کند. این پژوهش درواقع بر جنبه کاربردی سبک شناسی تمرکز دارد و از سبک شناسی بیانی، تاریخی و تا حدود بسیار کمی آماری نیز بهره برده است. طبق سطوح تحلیل سبک‌شناسی توصیفی، این کتاب بر پنج فصل بنا نهاده شده است و پیش از این فصول مباحث عمومی آمده است که در آن قضایای مرتبط با قرآن به طور کلی و جزء عم به طور ویژه به دلیل ارتباط تنگاتنگی که با طبیعت پژوهش دارد بررسی شده‌اند.